อักษรควบ - วิกิพีเดีย

ควบ  gaanM khuaapF, merger; combination Royal Institute - 1982 ควบ ควบ , เอารวมเข้าเป็นอันเดียวกันหรือเข้าคู่กัน เช่น ควบเชือก ควบด้าย สอบควบ กินยาควบกัน  อักษรควบ หรือ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า คำควบกล้ำ คือ คำที่มีพยัญชนะต้น ๒ ตัวเรียงกัน พยัญชนะหลังเป็น ร ล ว ประสมด้วยสระเดียวกัน อ่านออกเสียงพร้อมกันแบ่งได้๒ ชนิด อักษรควบแท้ คือ คำที่มีพยัญชนะต้น ๒ ตัว

อักษรควบ หรือ คำควบกล้ำ คือ คำที่ออกเสียงครั้งละหนึ่งพยางค์ แต่อ่านออกเสียงเหมือนสองพยางค์ คำควบกล้ำจะมีสองชนิด คือ 1 คำควบแท้ คือคำที่มีอักษร ร ล ว อยู่กลางคำ และอ่านพร้อม ๆ กับอักษรนำ นววรรณ พันธุเมธา 557 วารสาร ราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๖ ฉบับที่ ๔ ต ค -ธ ค ๒๕๕๔ ประเทศบางค ำเป็นเสียงควบกล ้ ำ ทฺร เช่น ทรัมเป็ต จันทรา นิทรา อินทราทิตย์ แต่ ออกเสียงอักษรควบ ทร ในค

1 คำควบกล้ำแท้ เป็นคำที่มีพยัญชนะ ๒ ตัว ร่วมสระเดียวกัน และออกเสียง พยัญชนะพร้อมกันทั้ง ๒ ตัว ได้แก่ พยัญชนะ ร ล ว ควบกับพยัญชนะตัวหน้า ตัวอย่าง ว ควบ เช่น กว : กว่า กวาง กวาด ไกว ขว : gaanM khuaapF, merger; combination Royal Institute - 1982 ควบ ควบ , เอารวมเข้าเป็นอันเดียวกันหรือเข้าคู่กัน เช่น ควบเชือก ควบด้าย สอบควบ กินยาควบกัน